Najstarsza tatrzańska turystyczno-rekreacyjna osada na zboczu Sławkowskiego Szczytu, ważny punkt wyjściowy do centralnej części Wysokich Tatr.
Zainteresowanie podtrzańskich mieszkańców smokowiecką wodą mineralną ma korzenie w mglistej przeszłości. Nie jest wykluczone, że w swoich początkach było związane z oddawaniem czci smokowi, starosłowiańskiemu bóstwu bogactw naturalnych i wód. W roku 1793 wyrosła w pobliżu źródeł leśniczówka i domek myśliwski właściciela okolicznych lasów Stefana Csakyeho. W roku 1797 osada już odgrywała - pierwszą w swoim rodzaju w Wysokich Tatrach - rolę letniska. Pierwszy okres rozwoju nastał w połowie XIX w. za czasów Jerzego Rainera (1800-1872), który Stary Smokowiec udostępnił szerszym warstwom społecznym. Wtedy powstały pierwsze większe hotele i restauracje oraz lecznicze zaplecze ze stałym lekarskim dozorem.
Dalszy rozwój osady był związany z budową kolei z Koszyc do Bohumina (1871) oraz z udaną konkurencją z nowymi centrami, które szybko, jedno po drugim, powstawały na południowych stokach Wysokich Tatr.
Dominantą Smokowca jest wybudowany w 1904 roku Hotel Grand według planów budapeszteńskiego architekta Guida Hoepfnera. Początkowo był to jeden blok, ale dostawiajac skrzydla trzykrotnie go powiekszono. Obecny rozwój charakteryzuje się oprócz modernizacji i poszerzania zaplecza hotelowo-restauracyjnego budową licznych administracyjnych budynków, sieci sklepów i zaplecza komunikacyjnego. W latach 1947-60 byl Stary Smokowiec siedziba powiatu Wysokie Tatry, w roku 1960 zostal wlaczony do powiatu Poprad. Od roku 1999 jest znowu siedzibą miasta Wysokie Tatry.
Najstarsza tatrzańska turystyczno-rekreacyjna osada na zboczu Sławkowskiego Szczytu, ważny punkt wyjściowy do centralnej części Wysokich Tatr.
