Sławkowski Szczyt - ulubiony przez turystów panoramiczny szczyt - ma szeroki, rozłożysty wierzchołek na końcu południowo-wschodniej rosochy, która wysuwa się Małej Wysokiej. Na północ od Doliny Staroleśnej spada licznymi stromymi drabinami a wąwozami, przy czym południowe stoki są w całości pokryte piargami.
Po stokach Sławkowskiego Szczytu od dawna poruszali się myśliwi polujący na kozice. Pierwszego znanego turystycznego wejścia wschodnim grzebieniem dokonała w roku 1664 r. dwunastoosobowa grupa na czele z Jerzym Buchholtzom seniorem, najlepszym w swoich czasach, znawcą Wysokich Tatr. Myśliwy, który był ich przewodnikiem, z pewnością znał już tę drogę wczesniej. Od początku XIX w. bardziej upowszechnione stało się wejście na szczyt od strony Doliny Sławkowskiej.
Pierwszy turystyczny szlak z centrum Hrebienok wytyczyno w roku 1881 a udoskonalono go na początku XX w. Na Sławkowskim punkcie widokowym postawiono wtedy kamienny obelisk z napisem na cześć działacza turystycznego Maksymiliana Wiesza, który starał się o wybudowanie szlaku (pomnik rozsypał się w okresie II Wojny Światowej).
